Mona Awad "Wszystko dobrze"

Tytuł: Wszystko dobrze

Autor: Mona Awad

Wydawnictwo: Poznańskie

„Życie to nie teatr (…) / Życie to nie tylko kolorowa maskarada / Życie jest straszniejsze i piękniejsze jeszcze jest” – pisał Stachura, ale wbrew temu, prawdziwe życie ma coś z teatru. Wszyscy zakładamy maski wychodząc z domu, a niektórzy noszą je nawet tam. Wszyscy uśmiechamy się do widowni, niekiedy grywając w dramatach, niekiedy w komediach romantycznych. Nie zawsze też mamy wybór w tym zakresie, poddając się woli wielkiego reżysera, który steruje nami, niczym marionetkami.

Miranda Fitch doskonale wie, jak to jest grać zarówno na deskach teatru, jak i poza nimi. Jej obiecująca kariera aktorki teatralnej została zakończona przez niefortunny wypadek, który pozostawił po sobie wszechobecny ból. Mimo diagnozy lekarskiej, wykluczającej tak rozległe obrażenia, żeby Miranda mogła cierpieć w takim stopniu, jak to odczuwa, kobieta pogrąża się w tym bólu, wypełnia on ją całą. Szuka pomocy u każdego, kto w jakikolwiek sposób pomoc tę obiecuje, od profesjonalnej rehabilitacji po różnego rodzaju eksperymenty. Mimo tego wydaje się, że jest w coraz gorszym stanie, funkcjonując na granicy przytomności i uzależniając się coraz bardziej od leków przeciwbólowych. W efekcie odchodzi od niej mąż, a ona zmuszona jest szukać źródła zarobku, będącego jak najbliżej teatru.

Dostaje pracę jako reżyserka teatru uniwersyteckiego, a choć zarówno jej stanowisko, jak i teatr nie cieszą się wielkim poważaniem, to Miranda ma wielkie ambicje. Niestety często są one tłumione przez ból, na którym kobieta koncentruje się do tego stopnia, że na zajęciach zdarza się jej być nieprzygotowaną, zupełnie też nie zauważa coraz większej niechęci studentów. Szczególnie, że ci pragną wystawić „Makbeta” w ramach organizacji corocznego przedstawienia, które jest wielkim wydarzeniem w społeczności. Miranda jednak upiera się przy bardziej problematycznej, niejednoznacznej sztuce „Wszystko dobrze”. Wywołuje to bunt u studentów, zaś Miranda jest o krok od utraty pracy, sam dziekan nakazuje jej bowiem zmianę repertuaru.

Smagana bólem, zamroczona lekami kobieta udaje się do pobliskiego baru, gdzie spotyka trzech mężczyzn, odnoszących się pozytywnie do jej scenicznych występów i proponujących niezwykły napój. Napój, po którym zaczyna czuć się zdecydowanie lepiej. Krótko po tym okazuje się, że jej uczelnia otrzymuje hojny datek na inicjatywę Wydziału Aktorskiego, pod warunkiem, że wystawiana będzie sztuka „Wszystko dobrze”. Miranda triumfuje szczególnie, że jej dolegliwości bólowe mijają. Tyle tylko, że zaczyna chorować odtwórczyni głównej roli w sztuce, Heleny – dziewczyna wyjątkowo nieprzychylna Mirandzie. Najdziwniejsze jest to, że dziewczyna zaczyna odczuwać dolegliwości bólowe w całym ciele, szczególnie w okolicy kręgosłupa, a także biodra. Dokładnie, jak kiedyś Miranda…

Jak zakończy się ta nieoczywista, zabarwiona sporą dozą realizmu magicznego powieść pt. „Wszystko dobrze”? Autorka, Mona Awad, w opublikowanej nakładem Wydawnictwa Poznańskiego powieści, zabiera nas do świata wypełnionego bólem i cierpieniem, a także ludzkimi emocjami, słabościami. Dryfujemy gdzieś na pograniczu realizmu i magii, dajemy się zwieść wizją Mirandy, co do których nie mamy pewności, czy rozgrywają się rzeczywiście, czy tylko w jej targanej wyrzutami sumienia głowie. Mimo to autorka nie tworzy fantastyki, a wręcz przeciwnie – powieść jest mocno osadzona w świecie akademickim, ze wszystkimi obecnymi w nim przepychankami i gierkami. Mimo fantastycznej otoczki to powieść bardzo prawdziwa, pokazuje bowiem motywy naszego postępowania, targające nami żądze. Nieoczywiste, wieloznaczne zakończenie niczego nie wyjaśnia, pozostawiając nas w klimacie książki i zmuszając do dalszych rozważań na jej temat. To sprawia, że powieść nie jest dla tych, którzy lubią proste i oczywiste historie. Zakochają się w niej natomiast wszyscy ci, którzy uwielbiają dryfować pomiędzy słowami, którzy interesują się ludzką psychiką oraz tym, co da się wyczytać pomiędzy słowami. To zdecydowanie nieoczywista powieść, której długo nie będziemy mogli zapomnieć.

*współpraca barterowa*