Autor: Marta Kaukonen
Wydawnictwo: Czarna Owca
Niektórzy ludzie są niczym barwne motyle, którzy swoimi czynami dodają kolejne barwy do swojego życia. Niestety nie wszystkie te kolorowy są radosne, są też takie osobniki, dla których jedynym kolorem, jaki towarzyszy ich egzystencji, jest czarny lub depresyjnie szary. Wówczas, takie osoby, potrafią odebrać koloryt również osobom ze swojego otoczenia, w desperackiej próbie przywrócenia sobie normalności.
Taka też jest Ira, dwudziestoletnia seryjna morderczyni, której dzieciństwo spowija mrok. Jej ofiarami są mężczyźni, których osacza, tropi niczym zwierzę, a później brutalnie i bezemocjonalnie zabija. Ira jest też patologiczną kłamczuchą, a na dodatek jest obdarzona zdolnościami aktorskimi, które te kłamstwa uwiarygadniają. Teraz postanawia rozpocząć terapię u Clarissy Virtanen, znanej psychoterapeutki, osoby medialnej, często występującej jako ekspert w programach śniadaniowych oraz w gazetach. Clarissa jest osobą realizującą misję, nie mając własnych dzieci roztacza opiekuńcze skrzydła nad wszystkimi wierząc, że każdego można uzdrowić. Ira bynajmniej nie chce bynajmniej uzdrowienia, nie ma zamiaru przepracować swoich traum, ani porozmawiać o tym, dlaczego zabija. Pragnie tylko uzyskać od Clarissy zaświadczenie, które pomogłoby jej uniknąć odpowiedzialności o to, co robi. Nie waha się też przed snuciem fantazji, jak kobietę zabija – byłaby to pierwsza ofiara płci żeńskiej w jej „karierze” morderczyni. Wkraczając do gabinetu kobiety Ira rozpoczyna grę, w której wszyscy mogą być pokrzywdzeni.
Powieść „Podążaj za motylem”, autorstwa Martty Kaukonen, to mocno klaustrofobiczna i przesiąknięta złem pozycja, która mocno wgryza się w nasze umysły. Opublikowana nakładem wydawnictwa Czarna Owca książka zachwyci nie tylko miłośników thrillerów i kryminalnych historii, ale również (a może przede wszystkim) tych, którzy cenią sobie dobrze skonstruowane powieści z mocną warstwą psychologiczną.
Kolejne sesje nic nie wnoszą do terapii szczególnie, że Ira albo milczy, albo gra. W jaki zatem sposób okaże się, czego tak naprawdę psychopatka chce od Clarissy i w jaki sposób nierozerwalnie są ze sobą połączone? Historię poznajemy z perspektywy kolejnych osób, dzięki czemu zmienia się nasz punkt widzenia, zmieniają się emocje i sposób postrzegania kolejnych bohaterów. Poza kobietami pojawia się bowiem jeszcze Pekka, mąż Clarissy, a także dziennikarz Arto, który lata świetności ma już za sobą, a który ma przeprowadzić z psycholożką wywiad.
Mimo iż początkowo może nam przeszkadzać styl książki i koncentracja każdego z bohaterów na sobie w danej sytuacji, to szybko odkrywamy zalety takiego prowadzenia narracji (i akcji), która daje nam pełen wgląd w emocje naszych bohaterów. Jednocześnie fabuła jest na tyle zaskakująca, że wikła nas w pajęczynę kłamstw, z których będziemy musieli szybko się wyplątać. Tym samym gubić się będziemy w domysłach i podejrzeniach, wrażliwi staniemy się na kłamstwo, ale i tak ostatecznie damy się zaskoczyć bohaterce. To wszystko sprawia, że „Podążaj za motylem” jest książką osobliwą, ale wartą uwagi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz