Autor: Paul Russel, ilustrator: Nicky Johnston
Wydawnictwo: Jedność
Choroby wieku starczego dotykające seniorów, obejmują zarówno schorzenia somatyczne, jak i te związane z ich psychiką. Spadek szybkości przewodzenia impulsów nerwowych skutkuje zaburzeniami pamięci, pojawiają się takie schorzenia, jak demencja czy choroba Alzheimera. Nawet dorosłym trudno uwierzyć i zrozumieć naturę tych zaburzeń oraz zaakceptować fakt, że osoba – nawet aktywna pod względem intelektualnym – może zapominać podstawowe słowa czy przestać poznawać bliskie osoby. A jak wytłumaczyć to dzieciom?
Tak naprawdę to, co dzieci powinny wiedzieć, to to, że taka osoba jest chora i zapomina różne rzeczy. Ale wciąż nas kocha i czuje, kiedy ta miłość jest odwzajemniona. W sytuacji, kiedy w rodzinie lub w bliskim otoczeniu mamy taką sytuację, warto również sięgnąć po odpowiednią literaturę, która pomaga nam zaakceptować, a właściwie oswoić się z tym faktem i ograniczeniami w kontaktach z osobą starszą. Taką książką, przeznaczoną dla młodszych odbiorców w wieku przedszkolnym czy wczesnoszkolnym, jest pozycja pt. „Gdy babcia zapomina…”, autorstwa Paula Russela. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Jedność książka jest piękną historią o tym, że nawet jeśli babcia zapomina kim jesteśmy, to my możemy pamiętać wszystko za nią. A już szczególnie wspaniałe chwile z przeszłości, kiedy o nas się troszczyła, kiedy wspólnie z nami się bawiła, kiedy się nami opiekowała.
Właśnie taką zapominalską babcią ma bohaterka książki – jej babcia zapomina wszystko do tego stopnia, że nie poznaje nawet jej, za każdym razem odkrywając ją i zapoznając się z dziewczynką od nowa, porównując ją do nieznanej nikomu Sabiny. Jednak nawet jeśli babcia nie pamięta niczego, całą rodzina bohaterki ma mnóstwo związanych ze staruszką wspomnień. Pamięta na przykład, jak babcia serwowała na śniadanie wielkie kiełbaski, jak woziła wszystkich na plażę błękitnym jak niebo samochodem czy też urządzała pikniki w ogrodzie.
Teraz już nie ma ogrodu czy przytulnego domu babci, bowiem staruszka mieszka w miejscu, gdzie ona sama jest otoczona opieką, zaś ogród namalowany jest tylko na ścianach jej pokoju. Ale ważne, że dookoła są ludzie, którzy pamiętają za nią i ją kochają. Bo to wciąż ta sama babcia, tylko troszkę zapomina…
Ta piękna książka nie tylko pokazuje dzieciom naturalne procesy starzenia się i choroby z tym związane, ale również uwrażliwia je na problemy innych, również te związane z pamięcią. Dla bohaterki książki i jej rodziny naturalną jest sytuacja, że skoro babcia nie pamięta, oni muszą podtrzymywać te wspomnienia za nią. To piękne przesłanie, podobnie jak cała książka, po którą sięgnąć mogą nie tylko dzieci. Czasami bowiem warto przypomnieć sobie, co dana osoba dla nas zrobiła, jaka była zanim zachorowała – chociażby po to, by przetrwać trudne niekiedy chwile jej choroby.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz