niedziela, 21 listopada 2021

Wiesława Rutkowska-Dydyna "Skuteczność bez agresji ... i wtedy postanowiłam do wysłuchać"

Autor: Wiesława Rutkowska-Dydyna
Wydawnictwo: Oficyna Wydawnicza IMPULS


Przez zbyt długi okres czasu przemoc słowna i fizyczna wydawała się być środkiem wychowawczym, służącym dyscyplinie, i to nie tylko w domach, ale i w szkołach. Do dziś zresztą podniesiony głos towarzyszy rodzicom i opiekunom niemal codziennie, zaś każdy przejaw indywidualności, nieposłuszeństwa, nawet wynikającego z eksplorowania świata i naturalnego etapu rozwojowego, piętnowany jest nie tylko krzykiem, ale i nierzadko kłamstwem. Jednocześnie narzekamy, że dzieci z każdym rokiem stają się coraz bardziej niegrzeczne, niewychowane, że nie słuchają nikogo, nie wykonują poleceń itd. Lista tego, czego nie robią (a powinny) wydłuża się zresztą z każdym rokiem życia dziecka, przestajemy w tym wszystkim widzieć same dzieci – to, jakie faktycznie są wspaniałe.

W jaki zatem sposób ograniczyć (a najlepiej wyeliminować) te nieakceptowalne zachowania i negatywną motywację względem dzieci? Jak z dzieckiem się komunikować? Jak stawiać mu w sposób konstruktywny granice? Na te, a także na wiele innych pytań nurtujących rodziców i opiekunów odpowiada Wiesława Rutkowska-Dydyna w książce pt. „Skuteczność bez agresji. Podręcznik dla rodziców i nauczycieli”. Opublikowana nakładem Oficyny Wydawniczej IMPULS pozycja to kompendium wiedzy na temat komunikacji w relacji rodzic/opiekun – dziecko, a także na temat sposobów efektywnego motywowania.

W publikacji autorka dokonuje przeglądy metod i technik, które możemy wykorzystać w pracy wychowawczej i w domu. Lektura książki przekonuje, że istnieje możliwość, by zmienić zachowanie dzieci bez agresji i przemocy, a także dostarcza informacji, w jaki sposób to zrobić. Autorka tłumaczy, co wpływa na przebieg procesu wychowania oraz zachowanie dzieci, sporo uwagi poświęcając przy tym problemom dzieci z nadpobudliwością psychoruchową, a także zwracając uwagę na konieczność uwzględnienia wpływu różnych chorób i deficytów rozwojowych. Pisze też o roli czynników społecznych, postrzeganych jako znaczące, ponieważ nie tylko formują osobowość dziecka, ale również mogą łagodzić niekorzystne skutki zaburzeń wynikających z czynników biologicznych.

Jeden z rozdziałów książki rozpoczyna się pytaniem, czy rodzic musi być doskonały, zaś autorka zaznacza, że wcale nie ma takiej potrzeby. Pisze o rodzicu „wystarczająco dobrym”, a takie podejście pozwala wierzyć, że możemy przejść przez proces wychowania odnosząc sukcesy, które generować będą sukcesy naszych dzieci. Wystarczająco dobrym, czyli szanującym – uczucia swoje i innych oraz zaangażowanym emocjonalnie.

W kolejnych rozdziałach autorka opisuje m.in. metody, składające się na pewną ciągłość oddziaływań wychowawczych, spójnych i wzajemnie się uzupełniających. Zwraca także uwagę, że kiedy stosujemy te metody, musimy to robić równolegle z technikami komunikacyjnymi. Sporo zatem miejsca w książce jest poświęconego prawidłowej komunikacji, począwszy od aktywnego słuchania, poprzez użycie komunikatu Ja, po rozwiązywanie konfliktów. Poznamy techniki zachęcające dzieci do współpracy, koncentrujące się na pozytywnym motywowaniu, choć autorka zauważa, że prawidłowa komunikacja i pozytywne motywowanie nie zawsze wystarczają. Niekiedy konieczna jest również znajomość stawiania granic niewłaściwym zachowaniom, dlatego jeden z rozdziałów poświęcony jest technikom, które te zachowania pomagają ograniczyć, a nawet wyeliminować.

Połączenie tych propozycji autorki z przykładami ich użycia, a także dokładnym wyjaśnieniem, w jaki sposób działają, pozwala nam je zrozumieć, a także dostrzec ich wpływ na zachowanie dzieci i modyfikację tego zachowania. Lektura książki, a następnie stosowanie przywołanych metod w zauważalny sposób pozwala nam być lepszym (wystarczająco dobrym) rodzicem czy nauczycielem, co przekłada się również na rozwój dziecka. Do skuteczność bez agresji jest możliwa, wystarczy tylko, że wysłuchamy dziecko i odniesiemy się do jego potrzeb, a także postawimy czytelne granice akceptowalnych zachowań.

.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz