Katherine Rundell "Wilczerka"

Tytuł: Wilczerka 

Autor: Katherine Rundell 

Wydawnictwo: Poradnia K 

O przyjaźni człowieka z psami napisano już wiele pięknych książek, ukazujących bezwzględną akceptację i wierność tych zwierząt. Czy jednak człowiek może przyjaźnić się z wilkiem? A właściwie czy wilk może przyjaźnić się z człowiekiem? Jedno jest pewne – z tych dwóch gatunków, to człowiek jest niegodny zaufania wilka, to człowiek jest tą jednostką, która może najbardziej go skrzywdzić. 

Niestety człowiekowi wydaje się, że jest Panem, że może wszystko, że dla zapewnienia mu rozrywki, wszyscy powinni się kajać. Również wilki. Tak właśnie do tych zwierząt podchodzą oligarchowie rosyjscy, czyniąc z wilków swoje maskotki, każąc im zabawiać siebie i swoich gości, traktując jak domowe pieski, a kiedy się tymi żywymi zabawkami znudzą, lub kiedy – objawiając swoją prawdziwa naturę – zaczną one sprawiać problemy, odsyłają je niczym niepotrzebną rzecz. Najchętniej zapewne pozbyliby się kłopotu za pomocą broni, ale panujące przekonanie, że zabicie wilka przynosi pecha, nie pozwala im ściągnąć na siebie przekleństwa. Odsyłają zatem te niezdolne już do samodzielnego egzystowania w środowisku naturalnym zwierzęta do wilczarzy – osób, która zajmują się wilkami, przygotowując je do powtórnego życia w lesie, do polowania i … trzymania się z daleka od ludzi. 

Taką wilczerką jest Marina Pietrowna, mieszkająca wraz z córką Fieodorą w drewnianym domu pod lasem. Niezwykła empatia dziewczynki sprawia, że ona również doskonale radzi sobie z wilkami, lepiej zresztą, niż z ludźmi. Jej towarzyszami są trzy wilki: Czarny, Biała i Szara, nie potrzebuje zatem innych przyjaciół. Niestety, obecność wilczarek, a właściwie wilków, przeszkadza okolicznym władzom. Marina dostaje od generała Rakowa rozkaz, by zabijać każdego wilka, który będzie jej odsyłany, a w obliczu sprzeciwu, grozi jej surową karą. 

O tym życiu w zaśnieżonych lasach Rosji, o wilkach i człowieczych wyborach, pisze wspaniale Katherine Rundell w swojej książce – baśni, pt. „Wilczerka”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Poradnia K, to wyjątkowa  opowieść, która nie tylko odsłania przed nami prawdziwą naturę człowieka, ale pokazując poświęcenie jednostek, takich chociażby jak Marina i jej córka, daje nadzieje, że nie wszystkich opanowała zgnilizna duszy. Książki dla dzieci, jak ta  powieść, adresowane są zarówno do młodych czytelników (choć - jako rodzic - warto zwrócić uwagę na niektóre brutalne sceny i ocenić, czy dziecko jest już na nie gotowe), jak i starszych odbiorców. Co zachwycą się zarówno plastycznymi opisami, jak i przekazem płynącym z książki, mającej filozoficzne zabarwienie. 

Po tym, jak wojska carskie palą dom dziewczynki, zaś jej matkę zabierają do niewoli, dwunastoletnia Feo musi sama przetrwać w trudnych warunkach, w mroźnych syberyjskich lasach. Dziewczynka stoi też przed prawdziwym wyzwaniem – czy jednak zdoła uwolnić matkę mając do pomocy niewiele od niej starszego chłopca oraz … wilki? Przekonamy się o tym dzięki książce, która w swej baśniowości, ale też brutalnej wymowie, głęboko zapada w pamięć. Nic tu nie jest przerysowane, a słowa – mimo swej plastyczności – są oszczędne, choć niezwykle sugestywne. Niezwykła jest już sama historia, dramat niechcianych zwierząt wstrząsający, zaś osoba Feo – niezwykła. To książka, którą każdy powinien poznać!