Joanna Opiat-Bojarska "Kryształowi. Polowanie"

Tytuł: Kryształowi. Polowanie 

Autor: Joanna Opiat-Bojarska 

Wydawnictwo: MUZA 

Służyć. Chronić. Stać na straży prawa i sprawiedliwości. Mogłoby się wydawać, że to wszystko zadania, które należą do funkcjonariuszy policji, choć tak naprawdę nie zawsze jest to oczywiste. Praca bowiem, która jest swojego rodzaju misją, nie zawsze jest tak rozumiana, a szeregi policji zasilają jednostki sfrustrowane, narzekające na wszechobecne niebezpieczeństwo, biurokrację, zarobki, czy sam charakter pracy. Dlatego też – niestety – wielu policjantów odchodzi ze służby, nie tylko na własną prośbę, ale też w wyniku różnych nadużyć, których się dopuszczają. Biuro Spraw Wewnętrznych Policji ma zatem co robić, a prowadzone przez niego kontrole dotyczą rozmaitych spraw, w których policjanci przekraczają swoje uprawnienia. 

Kiedy zachodzi podejrzenie nieuzasadnionego użycia broni palnej, również zajmuje się tym wspomniana komórka kontroli. W jaki sposób ma jednak poznać prawdę, skoro po śmierci mężczyzny podejrzanego o porwanie Barbary Kruk wszyscy obecni przy zdarzeniu policjanci składają identyczne zeznania? Wyjątkowa zgodność w zeznaniach budzi podejrzenia, ale jeszcze bardziej interesująca jest sytuacja, kiedy nagle wszyscy funkcjonariusze zaczynają oskarżać jedną z policjantek – ta zaś ginie pod kołami pociągu… 

O tym, jak funkcjonują policjanci, jak bardzo kulawy jest cały system, do czego zdolni są przedstawiciele prawa i jaka gangrena toczy policję porywająco pisze Joanna Opiat-Bojarska, demaskując całe zło, które zagnieździło się w komórkach służb mundurowych. Seria „Kryształowi” jest przykładem mocnego uderzenia w stróżów prawa, ale także sygnał do opamiętania. Tym razem, w trzeciej części cyklu, pt. „Polowanie”, opublikowanej nakładem Wydawnictwa MUZA, znów poszukiwać będziemy prawdy, znów lawirować pomiędzy dobrem a złem, poznając przy tym kulisy działania elitarnej jednostki policji. Zastanowimy się też, na czym ta elitarność polega … 

Po powieść sięgnąć mogą nie tylko zwolennicy kryminalnych historii oraz ci wszyscy, którzy cenią sobie pióro Opiat-Bojarskiej. To również doskonała lektura dla tych wszystkich, którzy lubią doszukiwać się we wszystkim ukrytych pobudek, demaskować fałsz, mają silne poczucie sprawiedliwości. Którzy nie tolerują anonimów, albo – przeciwnie –traktują je jako narzędzie do zdemaskowania nieuczciwości. Takie właśnie anonimy dotyczą m.in. osoby Drivera. Kto może znać prawdę? Kto może chcieć mu zaszkodzić? Mężczyzna decyduje się na spotkanie z dziennikarką w uroczej kawiarni Ptasie radio, ale już wkrótce lokal ten staje się światkiem krwawej zemsty. W ślad za Driverem wkracza bowiem zabójca 

Jak zakończy się ta historia? Czy Driver przeżyje postrzał? Jaka tajemnica kryje się za śmiercią policjantki uczestniczącej w poszukiwaniu porywacza Kruk? Co lub kogo próbują kryć policjanci? Czy Kryształowi są rzeczywiście kryształowo czyści? Te wszystkie pytania pojawiają się lawinowo podczas lektury „Polowania”. Choć ta część jest nieco słabsza niż poprzednia, to jednak wciąga nas w wir wydarzeń, nie pozwalając odetchnąć, zmuszając do opowiedzenia się po jednej ze stron i siejąc ziarno wątpliwości w kwestii uczciwości tych, którzy powinni być przykładem. Frapująca fabuła, lawinowo tocząca się akcja, moralne dylematy – to wszystko znajdziemy w powieści Opiat-Bojarskiej, która wstrząsa w posadach naszym przekonaniem o tym, że jesteśmy bezpieczni, że możemy zaufać systemowi sprawiedliwości oraz funkcjonariuszom policji. To błąd – nie możemy ufać nikomu.