Tytuł: Na drodze bez powrotu
Autor: Sandy Allan
Wydawnictwo: Bezdroża
Nanga Parbat, będący zachodnią ścianą Himalajów, w języku urdu oznacza „nagą górę”. Ten dziewiąty co do wysokości szczyt na świecie stanowi prawdziwe wyzwanie dla himalaistów, z uwagi na jego wyjątkową topografię. Na szczególną uwagę zasługuje zachodnia grań, znana powszechnie jako grań Mazeno, z uwagi na obniżenie terenu na jej końcu, czyli przełęcz Mazeno. Rozległa grań ma ponad dziesięć kilometrów długości i osiem samodzielnych wierzchołków, które trzeba pokonać przed dotarciem do przełęczy. Droga na szczyt od tej strony stanowi pewnego rodzaju pułapkę – kiedy jakiś śmiałek znajdzie się na grani, musi albo zawrócić drogą, którą przyszedł, albo przeć do przodu.
Nie można się zatem dziwić, że grań ta stała się dla wspinaczy wysokogórskich prawdziwym wyzwaniem, graniczącym wręcz z obsesją. Temu wyzwaniu postanowił między innymi sprostać Sandy Allan, przewodnik górski, wraz z towarzyszami – wieloletnim partnerem wspinaczkowym Rickiem Allenem, Cathy O`Dowd, Lhakpa Nuru oraz Szerpami Zarokiem i Rangdu. Tylko jego i Ricka, dwóch ponad pięćdziesięcioletnich zapaleńców, nie złamały trudy wspinaczki. Tylko oni z odwagą, granicząca z brawurą brnęli przed siebie, mimo rezygnacji swoich towarzyszy. Z tej wyprawy, która zakończyła się sukcesem, choć równie dobrze mogła być ostatnią wspinaczka bohaterów, powstała porywająca książka, pt. „Na drodze bez powrotu”. Opublikowana nakładem Wydawnictwa Bezdroża relacja z wyprawy, odsłania czytelnikowi jej kulisy, zdradza motywację autora, a także uwodzi surowym pięknem i niedostępnością górskich szczytów. To pozycja idealna dla tych czytelników, którzy się wspinają, którzy kochają góry, a także dla tych, którzy wolą o tych górach czytać, siedząc wygodnie w fotelu.
Autor pisze o swojej aktywności zawodowej, tłumaczy bodźce, które skłoniły go do podjęcia wyzwania, opisuje proces kompletowania członków ekipy i pierwsze dni, po przylocie do Islamabadu. Pisze też o mentorach – ludziach, którzy wywarli wielki wpływ na jego karierę, którzy rozbudzili w nim pasję wspinaczki, a także o pierwszym sezonie spędzonym w Alpach, w wieku dziewiętnastu lat. Opowiada również o drodze pod Nanga Parbat, o budowie Karakoram Highway, a także o mieszkańcach dzikich terenów wokół Nanga Parbat. Relacjonuje przygotowania i drogę do bazy pod granią Mazeno, a także samą wspinaczkę w ekstremalnych warunkach.
Jesteśmy również świadkami podjęcia niezwykle trudnej decyzji o kontynuowaniu wyprawy, a także ostatnich jej dni bez jedzenia i picia. Plastyczne opisy autora oraz dołączone do książki zdjęcia sprawiają, że doświadczenie wspinaczy staje się naszym, niemal czujemy zimno, skrajne wycieńczenie, ale niezwykłą determinację. Lektura książki wciąga, zachwyca, umożliwia nam wspinaczkę bez opuszczania bezpiecznego miejsca, ale i motywuje do podejmowania wyzwań oraz … spełniania marzeń. To jedna z tych książek, która może zainspirować nas do zmian, do walki o siebie, do ruszenia w góry!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz