Karolina Kozioł „Poszukiwacz marzeń. Z kamerą na wojnie w Brazylii”

Tytuł: Poszukiwacz marzeń. Z kamerą na wojnie w Brazylii

Autor: Karolina Kozioł

Wydawnictwo: Psychoskok

Kiedy mówimy Brazylia, w myślach pojawia nam się gorąca samba, Rio de Janeiro, określane przez Brazylijczyków jako a cudowne miasto, skąpane w słońcu plaże Copacabana, słynna Głowa Cukru, czyli niezwykła stożkowata góra oraz postać Jezusa Chrystusa Odkupiciela, będącego jednym z symboli Rio. Korzystając z oferty biur podróży widzimy jednak tylko jedną, słoneczną twarz kraju. To drugie jego oblicze kryje się w cieniu słynnych już faweli, czyli slumsów, w których żyją tysiące Brazylijczyków. To tam, w dzielnicach nędzy, toczy się prawdziwe życie, tam też może szybko się zakończyć. 

W 2011 roku do brazylijskich faweli wkroczyła policja, rozpoczynając walkę z narkotykowymi gangami. Według doniesień krajowych mediów Policja Pacyfikacyjna ma na swoim koncie znaczące sukcesy, ale czy rzeczywiście? Czy fawele stały się miejscem biednym, ale bezpiecznym? O tej niewygodnej tajemnicy „miasta Boga”, lub raczej miasta, które Bóg opuścił, pisze zajmująco Karolina Kozioł w swoim krótkim reportażu z brazylijskich slumsów. Książka „Poszukiwacz marzeń. Z kamerą na wojnie w Brazylii”, opublikowana nakładem Wydawnictwa Psychoskok, to lektura dla wszystkich zainteresowanych tematami społecznymi, a także podróżami szlakiem dalekim od katalogowych, kolorowych ofert. Sięgając po książkę wkraczamy w niebezpieczny, ale i fascynujący świat, mamy okazję obserwować prawdziwe życie, ze wszystkimi jego cieniami i blaskami.

Autorka, jeszcze jako studentka ostatniego roku studiów licencjackich na uniwersytecie w Wielkiej Brytanii, zdecydowała się zawalczyć o realizację swojego największego marzenia. Już będąc dzieckiem postanowiła, że jej misją będzie opowiadanie ludziom o niedostępnych rejonach świata, przyszedł zatem czas na działanie. Wraz z ekipą, czyli ludźmi poznanymi na studiach, wyruszyła ona do Ameryki Południowej. W skład grupy weszła spontaniczna i pełna optymizmu Juana, jej chłopak Stefan, nieśmiała Heledd, oraz wielbiciel przyrody Jake, który do wyprawy dołączył z tygodniowym opóźnieniem. Celem podróży było nakręcenie filmu dokumentalnego na temat prawdziwego życia Brazylijczyków, ale tak naprawdę pobyt w tym pełnym kontrastów kraju dostarczył też materiałów do wyjątkowego reportażu, którego wadą jest jednak objętość – jest on zdecydowanie zbyt krótki, a autorka zbyt mało wnikliwie analizuje temat, unikając szerszego kontekstu, o jaki aż prosi się temat faweli. 

Nie zmienia to jednak faktu, że książkę czyta się z prawdziwym zainteresowaniem. Kozioł przeprowadziła około stu wywiadów z osobami, które przyjechały odwiedzić Rio z różnych stron świata, przytaczając w książce te najbardziej ujmujące i warte zapamiętania historie. Tak naprawdę jednak priorytetem stały się slumsy, samo ich serce, ich istota, specyficzny klimat i zagrożenie związane z pobytem w nich. Autorka podejmuje ryzyko, na które niewiele ludzi jest gotowych i bez kamery wkracza wraz z Francesco do serca slumsów. Oddaje się pod opiekę mężczyzny doskonale znającego ponurą brazylijską rzeczywistość, którego życie stało się przedmiotem badań naukowych Isabel – znajomej autorki, a zarazem jej pierwszego kontaktu z odmienną mentalnością mieszkańców kraju. 

Jak wyglądają prawdziwe fawele, których w Rio jest ponad tysiąc? Jakie marzenia mają ich mieszkańcy? Na te pytania stara się odpowiedzieć autorska w swojej książce „Poszukiwacz marzeń. Z kamerą na wojnie w Brazylii”. Oddając się lekturze tego reportażu trudno jest oprzeć się wrażeniu, że Karolina Kozioł nie wykorzystała pełnego potencjału tematu, potraktowała go zbyt powierzchownie, mimo że sama dotarła do miejsc, do których zwykle turyści nie są dopuszczani. Zarówno styl autorski, sposób ukazywania kolejnych wydarzeń, a także zdjęcia świadczą dobitnie o tym, że książka mogłaby stać się prawdziwym bestsellerem, mogłaby stanowić zbiór reportaży na temat mieszkańców dzielnicy slumsów, lub też dokładną analizę socjologiczną. Tymczasem otrzymujemy książkę porywającą, która rozbudza nas apetyt, lecz niestety go nie zaspokaja.